EFENDİMİZİN SON SÖZÜ

Efendimizin hastalığı ağırlaşmıştı. Şiddetli ağrıları vardı. Müslümanların mescitte toplanmasını istedi.“Ey Eshabım! Bilmiş olunuz ki, aranızdan ayrılmam yaklaştı. Kimin bende hakkı varsa, benden istesin. Benim yanımda sevgili olan, benden hakkını istesin veya helal etsin ki, Rabbime ve rahmetine bunları ödemiş olarak kavuşayım” buyurdu.
Sonra evine çekildi. Alemlerin efendisi, artık son anlarını yaşıyordu, mübarek dudaklarından,“Aman! Aman! Hizmetinizdeki insanlara iyi davranınız! Onlara karşı yumuşak huylu ve cömert olunuz. Namaza, namaza devam ediniz. Kadınlarınız ve işçileriniz hakkında Allahü teâlâdan korkunuz!.. Ey Allah’ım! Bana rahmet et!..” cümleleri döküldü.
Rebiül’evvel ayının on ikinci Pazartesi günü kuşluk vakti, Hz. Aişe, Efendimizin şifa bulması için dua edince, Peygamberimiz “Hayır! Ben, Allah’a kavuşmayı tercih ediyorum. Cebrail, Mikail ve İsrafil ile birlikte olmayı istiyorum.” Buyurdu.
Sonra, gözü evinin tavanına doğru dikildi ve “Allahım! Beni, Refik-ı ala zümresine kat!(beni eşsiz dostluğuna kavuştur.)”diye dua etti. Sonra da gözlerini kapadı...